عوامل روانشناختی، جمعیت شناختی و اجتماعی- اقتصادی مرتبط با ایده پردازی خودکشی در جمعیت عمومی

هدف پژوهش حاضر بررسیرابطه ی بین ایده پردازی خودکشی و عوامل روانشناختی،جمعیت شناختی و اجتماعی- اقتصادی بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی مقطعی است. شرکت کنندگان تعداد681 نفر از جمعیت عمومی شهر سمنان بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از شرکت کنند گان خواسته شد که به پرسشنامه های شخصیتی نئو (neo-ffi)، سبکهای دفاعی(dsq-40)، ناامیدی بک (bhs)، حمایتاجتماعیفیلیپس (sst) و مقیاسبکبرایافکارخودکشی (bssi) پاسخ دهند.ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون لوجستیگ برای تحلیل داده ها مورد استفاده قرار گرفت.برونگرایی، مسئولیت پذیری، گشودگی، سبک های دفاعی بالغ، ناامیدی، متاهل بودن و حمایت اجتماعی رابطه منفی معنادار و روان رنجورخویی و سبک های دفاعی نابالغ و وضعیت اشتغال رابطه مثبت معنادار با ایده پردازی خودکشی داشتند. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که بیماری جسمی جدی بیشترین سهم را در پیش بینی ایده پردازی خودکشی دارد در حالی که مراجعه به مراکز روان درمانی، سطح تحصیلات دیپلم و بالاتر، بیکاری، افزایش ناامیدی، گشودگی، روان رنجورخویی وسبک دفاعی بالغ و کاهش سبک دفاعی نابالغ، مسئولیت پذیری، انعطاف پذیری، برون گرایی و حمایت اجتماعی، درآمد بالای یک میلیون، جنسیت مرد، سرپرستی خانواده توسط سایرین، کم جمعیت بودن خانواده و متأهل نبودن و افزایش سابقه بستری شدن در بخش روان، پیش بینی کننده های بعدی ایده پردازی خودکشی بودند. این متغیر ها با همدیگر 4/97% ایده پردازی خودکشی را به درستی پیش بینی می کنند.